ترجمه/ مریم سادات کاظمی:  مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد که این رویکرد نمی‌تواند به تنهایی راهگشا باشد و به اقدام‌های دیگری برای مقابله با آلودگی هوا هم نیاز داریم.

برنامه‌های کاشت درخت به طور معمول بسیار کم هزینه و ساده هستند و نهادهای مختلف دولتی و عمومی برای جبران فعالیت‌های آلاینده بشر، کاهش انتشار گاز دی اکسید کربن و کمک به احیای طبیعت، این اقدام را همواره اجرا می‌کنند. اما بررسی‌های جدید در این باره نشان می‌دهد، کاشت درختان و در نتیجه جذب دی اکسید کربن موجود در جو انتخاب مناسبی برای مقابله با انتشار فزاینده دی اکسید کربن ناشی از سوخت انرژی‌های فسیلی نیست.

به گفته یکی از مدیران ارشد این طرح، تا زمانی که حتی با وجود اظهار پشیمانی همچنان سوخت زغال سنگ و نفت وجود داشته باشد، گازهای گلخانه‌ای که در جو متصاعد می‌شود، آنقدر زیاد است که مقابله با آن و ثبات آب و هوا نیاز به مدیریت جدی و برنامه‌های مؤثر طولانی مدت خواهد داشت.

دانشمندان از طریق شبیه سازی رایانه‌ای در سراسر کره زمین به این نتیجه رسیدند که مقابله با دی اکسید کربن موجود در جو از طریق کاشت درختان غیر ممکن است. حتی کاشت درختانی مانند صنوبر و برخی درختچه‌ها که قادرند تا ۵۰ درصد دی اکسید کربن را جذب کنند، می‌تواند به عنوان طرح مثبت مزارع جایگزین اکوسیستم‌های طبیعی دنیا مورد توجه باشد اما بدیهی است که نمی‌تواند راه حلی مؤثر و پایدار برای تصفیه هوا باشد.

آن‌ها همچنین این نکته را تأیید کردند که برخی دولت‌ها تصمیماتی مبنی بر جایگزینی زمین‌های کشاورزی با چنین درختانی داشتند که گفته می‌شود پیامدهای منفی این طرح بسیار بیشتر از فواید آن است و حتی می‌تواند با افزایش فرسایش خاک و ایجاد زمینه خطراتی مانند سیل و بیابانزایی نیز همراه باشد.

این مطالعه نشان می‌دهد تنها کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای و برنامه‌های اصولی و فنی اصلاح خاک می‌تواند در این باره مفید باشد. این در حالی است که کاهش تنها دو درجه از همین حالا تا سال ۲۱۰۰ نیازمند مقدار زیادی آب، کودهای شیمیایی و فناوری ذخیره سازی کربن است که انتشار بیش از ۷۵ درصد دی اکسید کربن در جو را در پی دارد. به همین دلیل باید فناوری‌های انتشار گاز دی اکسید کربن طی فرایند کاشت، برداشت، حمل و نقل و تبدیل زیست توده ( منابع انرژی تجدید پذیر) همچنین جمع آوری و ذخیره سازی طولانی مدت کربن به حداقل برسد.

 تا به حال تصور می‌شد که درختکاری روش مطمئن، مناسب و مؤثری برای مقابله با گاز دی اکسید کربن است، اما این مطالعه خلاف آن را ثابت کرد. در واقع کاهش استفاده از سوخت‌های فسیلی پیش نیاز ثبات آب و هواست، اما باید در کنار آن روش‌های کم هزینه دیگر از جمله احیای جنگل در زمین‌های تخریب شده کشاورزی و سیستم‌های آبیاری کارآمد برای کاهش ضایعات مواد غذایی نیز مورد نظر قرار گیرد.

به خاطر داشته باشیم که کاشت درخت به تنهایی آسیب جدی سوخت‌های فسیلی بر جو در گوشه و کنار دنیا را جبران نمی‌کند. این اقدام‌های کوتاه مدت چاره کار نیست و نیاز به اراده سیاسی و مشارکت شهروندی گسترده در سطح جهان دارد.

منبع: www.notre-planete.info